September alweer. Het plan was om vroeg naar het Hoh Rain Forest te gaan, dus dan moet je ook vroeg opstaan. Om 6 uur spontaan wakker en de boiler aan gezet. We douchen in de camper en ik droog mijn haar in het kleine sanitairblok waar gelukkig niemand is; 1 wc en 1 wastafel. Toegegeven, de Fraserway had ook wel iets positiefs. Eigenlijk zou je een kruising moeten hebben tussen de Canadream en de Fraserway. 90% Candream en 10% Fraserway en dat betreft dan eigenlijk alleen de badkamer en misschien de luifel, al hebben we die nog nooit gemist of gebruikt.
Het ontbijt is op, dus dat wordt straks alleen een banaan en waarschijnlijk wat koekjes. Het weer ziet er goed uit. Hier tenminste. We gaan naar het dumpstation en betalen weer geen $ 10,- 😳. De indicatielampjes van de tanks slaan weer nergens op. Eigenlijk had Jan niet meer kunnen douchen na mij, maar er was niks aan de hand.
Nu op naar het regenwoud, hopelijk zonder regen. Om 07.28 uur rijden we bij 12 graden van de camping. Het is heel rustig onderweg en bijna een uur later komen we bij de parking waar best al wat auto's staan, maar waar we nog probleemloos bij kunnen. Het visitor center is nog dicht. Dat gaat om 9 uur open. De ranger is wel het weerbericht op het informatiebord aan het hangen en dat ziet er geweldig uit.
We gaan eerst de Hall of Mosses trail lopen. We hebben nog een trui en een jas aan, maar dat is al snel niet echt meer nodig. Het is een prachtige trail van 0,8 mijl, een loop, en je zou er een uur over doen volgens de informatie. Wij lopen niet snel, want we staan ons vaak te vergapen aan al het moois dat we zien. Hele dikke en hoge Sitka Spruces, Hemlocks en loofbomen waarop veel hangend mos groeit.
Het is nog rustig in het park en op hele stukken hoor je niets dan vogeltjes en een heel zacht ruisend windje of je wordt belaagd door dennenappels. Best link hier en daar 😁
Dan even denken hoe we het verder gaan doen. We moeten hoe dan ook tanken en ontbijt kopen. Ook op de terugweg hebben we geen last van de roadworks. In de bochten van de rivier zijn ze "log jams" aan het maken. Grote puntige betonblokken waar boomstammen en takken tussen liggen. Wij denken ter bescherming van de bochten en misschien ook om de zalmen plaats te geven om te rusten en/of te paaien.
Toen we het park uitreden stond er een flinke file voor de ingang. Waarschijnlijk mag er een auto in als er een uit komt. Maar goed dat wij vroeg waren. We hebben genoeg diesel tot Forks, maar het is wel hoognodig dat hij gevuld wordt. Als dat is opgelost rijden we een stukje terug naar de supermarkt. Thriftway blijkt een leuke winkel te zijn en we komen dan ook met veel meer naar buiten dan gepland. Maar alleen etenswaren, dus dat scheelt weer een keer boodschappen doen van de week. Ook slaan we bier in. Niet dat het op is, maar hier kan het gewoon in de supermarkt en in Oregon misschien niet. We vullen de koelkast en proppen de rest in de kast(en). Dan is het nog 4 minuten naar de camping Olympic Adventure Camp, waar we officieel om 1 uur terecht kunnen. Het is een paar minuten eerder, maar dat zal geen probleem zijn.
De baas, John, is er niet. Er hangt een briefje dat hij hout aan het hakken is en zo terugkomt. Wij hadden via HipCamp gereserveerd en een mail gekregen dat we op plek 20 staan, maar daar staat al iemand, dus gaan we op 19 staan. Die vinden we ook mooier trouwens. Even later lopen we naar voren en dan komt John er net aan rijden. We worden hartelijk ontvangen en mogen site 19 houden. We eten een boterham en verbazen ons over het gedrag van de buren. Ze rijden op en neer met de auto en later met de camper en dan vergeten ze ook nog de stroomdraad uit het stopcontact te halen, maar dat gaat op een gegeven moment vanzelf. Daar kunnen we niks van zeggen, want dat hebben wij ook een keer gehad.
