Het wordt een bijzondere dag, in positieve zin, en ook bijzonder lang.
Waren gistermiddag om een uur of 4 de vrachtwagens al stil, vanochtend begonnen ze alweer vroeg. We waren sowieso al vroeg wakker doordat we nog op Idahotijd staan en velen met ons hier op de camping lijkt het, want er is al vroeg leven overal. Wij hebben geen haast vanochtend, want we hoeven pas om kwart voor 10 of zo weg. We gaan vandaag een lange tocht met een jetboat maken. We moeten er om half 11 zijn. Beetje lastig is wat we aan moeten doen. Het wordt/is alweer mooi weer, maar Hell's Canyon schijnt zijn naam eer aan te doen en qua weer kan het er nogal onbetrouwbaar zijn. Laagjes dus. Maar welke en hoeveel?
Eerst genieten we van een echte douche. Stevige straal, warm hok en veel ruimte waar je spullen droog blijven. Bij het ontbijt filosoferen, en internetten zover mogelijk, over de whale watch mogelijkheden voor de 21e. Langzaam komen we een stapje dichterbij. Hopen dat, als we het uitgevogeld hebben, er nog plaats is 😬
Om 09.24 uur bij 16 graden gaan we rijden naar Hell's Canyon Adventures voor de Day Kirkwood Jet Boat Adventure. Het is nog een heel eind naar de Oxbow Dam en daar moeten we nog voorbij. Het is in totaal 22 mijl. Het zou een half uur rijden zijn, maar dat gaat echt niet lukken. Ook niet zonder de treuzelaar het eerste stuk voor ons en de roadworks waarvoor we niet hoeven stoppen, maar wel gas terug moeten nemen. Het is een slingerweg bergop en het wegdek is wel verhard, maar steenslag.
Ik zit de hele weg een beetje op hete kolen, want we zitten hier precies op de tijdgrens en in het roadbook heb ik een printscreen van de website en daar staat 10 uur op en in de mail 11 uur. God zegen de greep. Uiteindelijk zijn we ruim op tijd ter plekke. We zouden er om half 11 moeten zijn om in te checken.
Er is volop bedrijvigheid. Een ander bedrijf is rafts aan het bevoorraden voor een 5-daagse tocht. Om half 11 gaat Cody, met stevig postuur, achter een tafel zitten voor de check-in. We zijn met 11 personen en gaan op de kleine boot die bijna vol is. 1 van de passagiers stond achter ons op de camping met een tentje en hij en een vriend(?) zijn op de motor. Hij heeft echter een gebroken of gekneusde rib, dus hij is niet in topvorm. Lijkt me niet lekker, zo bijna de hele dag op de boot, maar goed.
Om 1 uur gaan we aan boord. Wij natuurlijk zo ver mogelijk voorin. Na het veiligheidspraatje kan Jan nog een plekje naar voren, naast Cody de kapitein, in de hot seat. Ik zit achter hem op het bankje. Dan gaan we. Na nog maar een klein stukje duiken we de eerste stroomversnelling in en dat is een serieuze. We worden kleddernat. We hadden het kunnen weten. Bij de Disney-attracties word je aan de linkerkant op de een of andere manier ook altijd het natst 😄. We scheuren over de Snake River en het eerste stuk is nog vrij beschaafd. Verderop moeten we gedurende 10 mijl de zwemvesten aan. Hier zijn ook de grootste, wildste, categorie 4, stroomversnellingen. De omgeving is prachtig, het weer is top, echt een geweldige dag op het water.
Als we langs rafts of vissers komen moeten we rustig aan doen. Rafts hebben in stroomversnellingen altijd voorrang. Cody vertelt regelmatig wat over de omgeving en dat is interessant. Behalve hij is ook Jake aan boord. Die was altijd raftkapitein, maar leert nu de jetboat te besturen. Alleen vandaag is hij rechterhand en stuurt hij niet. Al genietend worden we natter en natter.
Bij Sheep Creek stoppen we voor de lunch. Hier zwaait Wild Bill de scepter. Gewoon in dienst van HCA als beheerder, maar dit klinkt spannender. We leggen aan door gewoon de punt van de boot gecontroleerd te crashen en stappen er aan de voorkant door het raam dat neergeklapt wordt vanaf. Een klein stukje bergop en dan ontvouwt zich een verrassend beeld. Glad geschoren grasveld, picknicktafels en de lunch wordt neergezet. Zelf samen te stellen Griekse salade op zijn Amerikaans met verse ananas, diverse dressings en verse zelfgemaakte aardappelsalade en zelfgemaakte chocolat chip cookies met lemonade of water. Het smaakt uitstekend.
We kiezen een plekje in de zon om een beetje op te drogen. Waarom heb ik vanochtend mijn haar gedaan? Dat was echt een topidee. Not 😂. Na de lunch stappen we weer in en hobbelen verder over verschillende versnellingen en bij Kirkwood Creek is de volgende stop.
Dit is zo mogelijk nog verrassender.
Hier is een museumpje in een oude cabin. Buiten staan oude landbouwwerktuigen en binnen is informatie over de omgeving. Het ziet er erg leuk uit. De grootste verrassing is de wc. Wie had dat gedacht. Cody had al aangeraden om in elk geval naar de wc te gaan, of je nou moest of niet. Het blijkt een blokhut in de middle of nowhere met keurige, watergespoelde wc's. En superschoon. Buiten lijkt het net op een little house on the prairie.
 |
| De wc's |
Na een half uur stappen we weer in de boot, inmiddels een beetje opgedroogd. De boot wordt gekeerd en we gaan op voor de 2e helft van de 54 mijl in totaal. Dezelfde route, maar toch heel anders. Het water staat hoger omdat Idaho Power, waar de stuwdammen van zijn, in de middag altijd water uit het stuwmeer spuit. Bovendien gaan we nu met de stroomversnellingen mee en wonder boven wonder worden we nu niet nat. Ook dit is geweldig. Wat een klappen maakt die boot op het water.
Bij Granite Creek kunnen we niet dezelfde route nemen als vanochtend, want dat zou desastreuze gevolgen hebben. We houden dus helemaal links aan en doen de Idaho Sneek-about. Aan de linkerkant van de rivier ligt Idaho, aan de rechterkant Oregon. Het is spectaculair en Cody manouvreert de boot veilig door het kolkende water.
Om 4 uur precies zijn we weer bij het startpunt. In de camper trekken we vlug wat anders aan, want hoewel we aardig opgedroogd zijn, zijn de onderdelen waarop je zit dat nog niet.
Om 16.15 uur beginnen we aan hoofdstuk 2 van vandaag. We moeten immers naar Wallowa Lake SP en dat is nog bijna 3 uur rijden. Eerst weer de 22 mijl naar de camping en daar gaan we richting Joseph, verder de Hell's Canyon SB op. Het is een prachtige weg met minstens 6000 bochten, geen vangrail, smal en doordat we laat zijn, een nogal laagstaande zon, wat i.c.m. een vieze voorruit, zowel binnen- als buitenkant, niet ideaal is. Op zich is de weg goed, totdat we op een stuk komen met allemaal gaten, waarvan er een aantal niet te ontwijken zijn, ondanks dat we maar zelden een tegenligger tegenkomen en dus de hele weg kunnen gebruiken.
Op een gegeven moment staat de zon zo akelig op de voorruit dat Jan een paar keer vrijwel stilstaat omdat hij de weg gewoon niet ziet. Bij een uitwijk stoppen we en maken de ruit van buiten en van binnen schoon. Dat scheelt wel. En dan zien we een beer, een bolle achterkant van een zwarte beer. Alleen, als hij zijn kop omhoog doet, blijkt het een koe te zijn. Is dat even een afknapper 😞. We waren er allebei van overtuigd. Wel zien we een muledeer, maar verder niks.
Als we afslaan naar Joseph, wordt de weg opeens een stuk breder en kaarsrecht. Aan weerskanten zijn veeteelt bedrijven. Joseph blijkt een leuk plaatsje, maar helaas hebben we geen tijd om rustig rond te kijken. Er staat een standbeeld van een rodeo cowboy met er tegenover Chief Joseph en er is veel bedrijvigheid. Restaurants en bars zijn open. Het ziet er gezellig uit.
Op een gegeven moment staat de zon zo akelig op de voorruit dat Jan een paar keer vrijwel stilstaat omdat hij de weg gewoon niet ziet. Bij een uitwijk stoppen we en maken de ruit van buiten en van binnen schoon. Dat scheelt wel. En dan zien we een beer, een bolle achterkant van een zwarte beer. Alleen, als hij zijn kop omhoog doet, blijkt het een koe te zijn. Is dat even een afknapper 😞. We waren er allebei van overtuigd. Wel zien we een muledeer, maar verder niks.
Als we afslaan naar Joseph, wordt de weg opeens een stuk breder en kaarsrecht. Aan weerskanten zijn veeteelt bedrijven. Joseph blijkt een leuk plaatsje, maar helaas hebben we geen tijd om rustig rond te kijken. Er staat een standbeeld van een rodeo cowboy met er tegenover Chief Joseph en er is veel bedrijvigheid. Restaurants en bars zijn open. Het ziet er gezellig uit.
Wallowa Lake SP ligt aan het gelijknamige meer en de camping ook. Dan vallen we van de ene verbazing in de andere. Zo uitgestorven als we het de laatste tijd gezien hebben, zo druk is het hier. Ook hier restaurants, lodges en een grote, drukke en volle camping, maar we worden verwelkomd door 3 muledeer, waarvan 1 met gewei. Die zien we niet zo vaak.
We sluiten aan in de rij voor de receptie, maar dan komt er een ranger langs de auto en checkt ons op die manier in. We hadden gereserveerd, site A45.
Het is een eind rijden over de drukke camping met kleine plekken. Onze plek is eigenlijk een tentplek, d.w.z. heeft geen voorzieningen. Inmiddels is het 19.15 uur en onder de bomen al aardig donker. Achteruit erin en niks meer aan doen. Even bijkomen met een biertje en dan de varkenshaas in de pan, sla en aardappelsalade erbij en we komen weer niet om van de honger. Het wordt een kort verblijf hier, want we gaan morgen weer op tijd weg, want we willen de parade in Pendleton zien. Is nog maar 2 uur rijden en die begint om 10 uur.
Na de afwas schrijf ik het verslag en is Jan al ingestort en naar bed gegaan. Om 22 uur volg ik hem en ga nog heel even lezen.
Gereden: 195 km
Soundtrack of the day: Speed 2 Cruise Control - Main theme tune
