Zachtjes tikt de regen, I can't stand the rain, Singing in the rain, zo kan ik nog wel even doorgaan, alhoewel die laatste niet echt toepasselijk is. Wat een water is er vandaag gevallen zeg.
We hebben goed geslapen tot 5 uur en staan om 6 uur op, pakken de laatste koffer uit en ontbijten. Om kwart voor 8, bij 15 graden rijden we naar Anacortes voor de ferry naar Friday Harbour. Als we op de RV parking komen, waarom moeten RV's altijd zo ver weg parkeren?, horen we een donderslag en er zullen er nog vele volgen.
We betalen $ 13,- voor de hele dag en lopen via het pad door het bos naar de ferry. Daar kopen we de tickets; 1 adult en 1 senior.
Aan boord kunnen we ongeveer overal zitten, want het is niet heel druk. Even buiten kijken en na een half uur gaat het regenen en het houdt de hele dag niet meer op. De overtocht duurt 1 uur en 10 minuten. Friday Harbour ziet er aardig uit en we lopen er wat rond, maar bijna alles is nog dicht. We willen ergens zitten, want onze tour met San Juan Safaris is verzet naar half 1 en we gaan niet met de zodiac, maar met een gewone boot, changes..., dus moeten we nogal wat tijd verdoen. Een latere ferry nemen was geen optie, want dan zouden we weer te laat geweest zijn. Het meeste gaat pas om 11 uur open en wat al open is, is vol.
Uiteindelijk wachten we tot 11 uur en gaan we bij Blue Water zitten en eten prawns and fries. Een stuk beter dan in Vancouver.
Om 11.50 uur moeten we inchecken voor de tour. Even later wordt er gezegd dat ze besloten hebben het een half uur uit te stellen i.v.m. het weer. Er is veel onweer wat hier zelden voor schijnt te komen. Het verhaal gaat dat de eigenaar van het bedrijf hier 15 jaar woont en hier nog nooit onweer heeft gehad. Lijkt ons een beetje sterk, maar goed. In het "paviljoen" aan het water kunnen we binnen zitten en pakken de e-readers er even bij.
Om 1 uur is het dan echt zo ver. Het regent nog steeds pijpenstelen en Guus Meeuwis had er zijn inspiratie uit kunnen halen, al hebben we geen vaten bier gezien. Donder en bliksem ⛈
De kapitein heet Gabe en de naturalisten zijn Kelly en Lauren. Op de boot kunnen 49 passagiers en we zijn met 32. Een deel zit binnen en een deel buiten onder het afdak van canvas dat al snel zo lek als een mandje blijkt. Er worden dan ook vuilniszakken uitgedeeld aan diegenen die geen jas hebben. Hoe kom je trouwens op het idee om geen jas aan te doen? We hebben net in het winkeltje nog allebei een plastic poncho gekocht en die blijkt goud waard.
We hebben geen hoge verwachtingen over vandaag, maar al snel zegt Kelly: "Crazy weather, crazy whales." Vrij snel na de haven komen we een groep orca's tegen en later blijkt dat het de hele T60 groep is. Ze zijn met z'n zessen en we volgen ze een hele poos. Af en toe zien we ook springende zalmen.
 |
| Vergeef me de kwaliteit van de foto's, maar het was echt geen doen met dat weer |
 |
| Tadadadadada, Jaws?? |
Later gaan we, wat verderop, op zoek naar andere zeedieren. We vinden 3 harbour seals en varen langs een paar van de 172 eilanden van de San Juan Islands. Ondanks het weer ziet het er prachtig uit. Het licht is heel mooi en de bomen staan in een mysterieuze mist. Ook Kelly en Lauren maken foto's, want dit hebben zij, in de 2 jaar dat ze hier zijn, nog nooit gezien. Elk nadeel heb ze voordeel dus 😉
Dan op weg terug. In 1 streep naar Friday Harbour met de voet op het gas. Binnen is geen plek meer en wij zitten buiten en verkleumen steeds meer. Het water staat letterlijk in onze schoenen. Het zal 3 dagen duren voordat ze droog zijn.
Dichtbij de haven geeft Gabe nog wat meer gas en dan zien we dat de ferry er nog ligt. Zouden we de boot van 15.40 uur dan kunnen halen? Dat zou top zijn, want anders moeten we tot half 7 wachten. De tour is wel wat korter geweest dan gepland, maar daar zitten we voor één keer niet mee. Bij het uitstappen zegt Gabe dat het inderdaad de juiste ferry is. Snel erheen. Onderweg komen we nog langs het kantoor van San Juan Safaris waar ik een foto wil maken van de QR code waar de foto's van de fotograaf die ook mee was, op staan, maar mijn lens is zo beslagen dat het niet lukt. Het meisje achter de balie schrijft het internetadres voor mij op.
Bij de boot moeten eerst de auto's erop voordat er weer voetgangers bij mogen en dat duurt zowat een kwartier en dan staan we letterlijk te bibberen van de kou. Op de boot worden we een beetje warm en 1 uur en 10 minuten later lopen we het eind weer naar de parking, nu omhoog, waar we een kwartier later bij de camper aankomen. Eerst droge kleren aan. Het is een prachtige uitstalling van natte zooi geworden.
De volgende stop is de Saveway in Anacortes. Daar komen we om 5 over 6 aan en om 18.40 uur hebben we voor 3 dagen boodschappen. Dan nog een half uur naar de camping. Wat zijn we blij dat we de boot van 15.40 uur, die 20 minuten vertraging had, konden halen. We zetten de kachel aan, posteren de doorweekte schoenen ervoor, komen even bij met een biertje en een chippie en zetten de gegrillde kip in de oven. Straks aardappelsalade erbij en dan kunnen we er wel weer tegen. Om 8 uur vallen we aan. Stel je voor dat we die late boot hadden gehad. Dan bedenkt Jan dat we de ferry voor morgen niet gereserveerd hadden en dat moet wel. Het lukt nu niet om op de site te komen, dus dat wordt zeer waarschijnlijk 2 uur omrijden. Het zij zo.
De Cranberry Lake Campground in Deception Pass SP is zeker geen teleurstelling. Het is hier prachtig, behalve het weer, en we worden door verschillende eekhoorns verwelkomd.
Weer wat later dan gisteren schuiven we ons mandje in.
Gereden: 53 km
Soundtrack of the day: I can't stand the rain, Eruption
