Als we om 07.15 uur wakker worden is het goed koud in de tent: 12 graden, dus snel aankleden en water voor de koffie opzetten, dan stijgt de temperatuur meteen. We hebben vandaag een lange reisdag naar Oxbow en geen bijzonderheden onderweg gepland. Dat heb je zo af en toe. Niettemin was het toch een bijzondere reis. Bijzonder mooi welteverstaan.
We vertrekken om 08.24 uur bij 6 graden, gooien het vuilniszakje weg en zien daar de mededeling dat er een beer en een cougar in de omgeving gezien zijn.Leuk, maar wij hebben al problemen om een blue jay en een eekhoorn op de foto te krijgen 😄
We gaan weer over de slechte weg. Nu weten we het en vanaf deze kant kunnen we het ook beter zien. Dat neemt niet weg dat we aan het begin een niet te ontwijken kuil met 5 km per uur nemen en de hele tent enorm heen en weer gaat. Bijna aan het eind zien we een muledeer. Het is weliswaar geen beer, maar toch leuk.
Bij de uitgang is nog een enorme kuil, maar met 3 km p/u gaat het wel. De lucht ziet er prachtig uit, strakblauw, en de ID-21S hobbelt ook lekker verder. Hij voert door de prachtige hoge bergen met aan de linkerkant de rivier. Later zien we rook, maar het blijkt stoom te zijn van hot springs. We stoppen even op de parkeerplaats. Er staat 1 campertje waarin ik de fluitketel hoor. Hoe toepasselijk 😂 Als Jan er langs loopt gaat het raam open en wordt er verteld dat er 9 pools zijn met verschillende temperaturen. "The best pools in western USA". Ze hadden wel een Idaho-kenteken 😉. Er stond ook een bord met informatie over de enorme bosbrand in 1989.
Bij Lowman slaan we af naar de 582, de Wildlife Canyon SB. Kom maar op, wij zijn er klaar voor. Het is een hele mooie weg, maar het wild zijn ze vergeten neer te zetten.
Garden Valley ligt in een mooie brede vallei en heeft een schattig wit kerkje. Later slaan we af naar de 56, die de Michelinkaart als National SB aangeeft en hij heet dan ook de Payette River SB. Dit is een grotere en drukkere weg. Cascade en McCall zien er leuk uit. Na McCall zien we een bord: Prescribed fire, Smoke ahead, maar we hebben niks bijzonders gezien. Bij New Meadows gaat de reis verder over de 95 en gaan we weer de bergen in. De temperatuur begint eindelijk wat op te lopen. Dat heb je in de bergen en zeker half september. Uiteindelijk zal het vanmiddag ongeveer 24 graden worden. Bij Cambridge rechtsaf naar de 71, richting Oxbow en Hell's Canyon Recreation Area.
Er staat hier vrij veel wind. Het is een smalle, stille weg langs bergen met lage begroeiing. Dan ligt er een grote steen op de weg, maar hij beweegt en het blijkt een coyote te zijn. Hij is te snel weg voor een foto. Hij was vrij donker van kleur, meer wolfskleur dan vossenkleur. Een echte schutkleur in deze omgeving.
We smeren een broodje op de rest area bij het Brownlee Reservoir (stuwmeer). Het ziet er heel keurig uit met gras en picknicktafels aan het meer en hele nette toiletten.
Als we na een poos, het is een lang meer, het meer overgestoken zijn voorbij de elektriciteitscentrale, zijn we opeens weer in Oregon en gaat de klok een uur terug. Hebben we een lekkere lange dag dus.
Dan is het niet ver meer rijden naar Copperfield Park, de camping waar we vanavond staan. Hij is van Idaho Power en ziet er heel netjes uit. Grote bomen, gras, mooi aangelegd en voor $ 35,- staan we hier met water en elektriciteit. Wel hoor je hier de vrachtauto's die bij de andere dam (denk ik, we zien ze niet) aan het werk zijn, maar het stoort niet echt en ze stoppen al vroeg. Eerst langs het dumpstation en de mevrouw van de camping vindt dat we de camper daar professioneel achteruit neerzetten. Vervolgens op de plek back in, stroom eraan, water aansluiten en buiten van de middag genieten. Het is dan pas kwart voor 2.
Er is hier internet en ik verstuur wat foto's. Jan bekijkt de mail, maar dan is het opeens op. Blijkbaar kun je een beetje gratis en moet je dan een dagpas voor $5,- kopen. Dat willen we best, maar dat lukt niet. Helaas, volgende keer beter. Het blijkt dat je een kwartier gratis kunt en na ongeveer een uur weer een kwartier. Meer dan niks, maar eigenlijk ook net niks nu we de route willen bekijken en indelen voor na Potholes SP.
Na het eten, ribeye, aardappelsalade en sla, pakken we de kaart en Google Maps. Omdat we de 22e in Surrey afgesproken hebben, hebben we 5 dagen om daar te komen. Ik heb een beetje het gevoel dat het zo'n onrustige reis is en ik mis wat. Een beetje onbestemd gevoel, ook door de vele wijzigingen denk ik. Misschien is Mt. Rainier (weer) laten vallen een optie. We vorderen een stukje, maar worden er weer uitgegooid. Dan gaan we verder op mijn telefoon. Jan bedenkt dat nog een keer whale watchen bij Vancouver misschien een idee is en we proberen aanbieders te vinden en dan ook nog een start- en eindpunt voor die dag. Het is allemaal niet zo eenvoudig, want er moet ook plek zijn om de camper te parkeren. Als we te lang moeten wachten om verder te kunnen met internetten, gaan we een aflevering van Lone Star bekijken en na nog een paar bladzijden lezen is de dag weer voorbij. Het was een lange tenslotte.
Gereden: 349 km
Soundtrack of the day: Highways and Byways, the Refreshments
