Herfst!
Goed geslapen, maar het is wel flink koud geweest. We waren dan ook blij met de dikke deken. Toen we vannacht wakker waren hoorden we ook een uil vlakbij. Met wat fantasie, wel nodig want er was ook best wel verkeersgeluid, waan je je ergens veraf.
Om 07.20 uur staan we op en dan is het maar 14 graden binnen. De zon schijnt, dus het lijkt een mooie dag te worden. Dat wordt het ook, maar daarover later meer. We verzorgen mijn knie en zetten snel het water voor de koffie op. Dat helpt meestal om de tent op te warmen, maar het schiet niet echt op vandaag. Een uur later is het net 17 graden, maar de zon komt naar binnen, dus hopelijk warmt het zo verder op. Jan is op internet op zoek naar een dumpstation voor zondag want we moeten de camper immers leeg inleveren. Nu we (zondag dus) niet op een camping staan is dat niet zo eenvoudig. Sanidumps geeft er wel 2 aan die enigszins in de buurt zijn, maar het is niet duidelijk of je daar 24/7 bij kunt en we moeten uiterlijk om 9 uur bij Canadream zijn.
Maar eerst vandaag. We moeten om 11 uur in Richmond, Steveston bij Vancouver Whale Watch zijn en het is onder normale omstandigheden iets meer dan een half uur rijden. Jan heeft een gratis parkeerplaats gevonden waar je ook een camper neer kunt zetten en dat zou een kwartiertje lopen zijn. Meestal zijn wij een fractie sneller, maar we houden ruim 3 kwartier aan.
Iets over half 10 zijn we klaar met van alles en we zijn slecht in het wachten op niks, dus gaan we afkoppelen en op weg. Dat blijkt een goed idee, want de 99 is under construction en er is tenminste 20 minuten file en onderweg komen er nog 10 minuten bij. Parkeren gaat probleemloos in Garry Point Park, alleen lopen we daarna verkeerd. Mijn fout. 11240 is niet hetzelfde huisnummer als 12240, maar we zijn maar 5 minuten te laat en eigenlijk prima op tijd, want we moeten toch nog even wachten.
Ik moet de waiver nog tekenen, Jan had dat online al gedaan en dan moeten we tot half 12 wachten. We zijn met 12 personen, een volle boot. Er wordt wel gezegd dat er nog mogelijk een last minute annulering zou kunnen komen i.v.m. het weer. Gisteren zijn ze inderdaad niet uitgevaren i.v.m. de wind. Hier is het prachtig, maar op zee zou het misschien te ruig kunnen zijn.
Gelukkig gaan we gewoon en we zitten op de Stryder 1, die zou beter zijn voor ruigere omstandigheden dan de Lightship. Naturaliste Maya deelt de pakken uit die we buiten aantrekken en als iedereen klaar is lopen we naar de boot.
Jack is de kapitein en Maya deelt de boot in. Er zijn 4x3 plaatsen. Wij zitten op de 2e rij van voren, ik rechts, Jan midden. Normaal hadden we meteen de voorste plaatsen geclaimd, maar dat ging nu natuurlijk niet. Maya deelt ook de lunchpakketten uit. Ze vertelt dat de pakken wel waterafstotend zijn, maar niet waterdicht. Niets is minder waar en dat zal ik al snel merken. Ze zegt ook dat we eerst rustig de haven uit varen, dan over de rivier en dan op zee komen en dat er dan wat spray zal zijn en dat we misschien a bit soaked worden. A bit soaked? Is dat niet net zoiets als een beetje zwanger?😕
We hebben er zin in en eenmaal buitengaats gaat het gas erop en zien we dat er serieuze golven zijn. Sommige zeker meer dan 2 meter hoog en we hebben maar een klein bootje. Zo tegen de golven in is spray het understatement of the year. Aan mijn kant word je kletsnat. Dat het pak niet waterdicht is voel ik al na 10 minuten. Voor de 2e keer in een week in een boot een natte kont 😂 Later drupt het ook in mijn bh. Geen idee hoe het kan, want het pak kan echt niet hoger dicht. Gelukkig was ik deze keer zo slim om niet van tevoren toilet te maken.
We scheuren ruim een uur over open zee en komen dan bij eilanden, de Gulf Islands. Jammer dat er niet verteld wordt wat wat is. Even tussen 2 eilanden kijken, keren en weer verder, op zoek naar walvissen. Die spelen nogal vals vandaag.
Op een rots zit wel een aantal zeehonden, zeeleeuwen en cormorants. Het zijn Stellar's sealions en die zijn groter dan de Californische, hebben een lichter vel (ze missen de Californische zon volgens Maya) en ze maken een ander geluid. Het valt niet mee om foto's te maken vanaf de hevig schommelende boot.
En weer door. We vermaken ons prima, maar beginnen ons toch wel zorgen te maken of we wel wat zullen zien vandaag. Als we op het verste punt zijn, gaan we weer richting haven. Als we iets langzamer varen laten we de meneer naast Jan ook even opstaan en pakken we de lunchpakketten onder de bank vandaan. Nou, daar verdienen ze dik op. Voor CAD 25,- 2 boterhammen met ham, wel aangekleed met sla en zo, een pakje appelsap, 2 koekjes en een ondefinieerbaar fruitsnoepje. Het eet wat lastig op de varende en schommelende boot. We hadden verwacht dat we ergens zouden stoppen. We mopperden in 2019 in Campbell River een beetje dat er zo'n eind gevaren werd om te lunchen, maar dat was wel goed verzorgd.
Dan het gas er weer op en plotseling ligt de boot opeens stil. Maya zegt dat ze een spuiter dacht te zien. Helaas zegt ze er niet bij waar, 10 uur, 2 uur of zo, dus krijgen we het gevoel dat het een beetje voor de bühne is. Jack praat wat in zijn intercom en dan zien we in de verte inderdaad een spuiter en ook de 2 andere boten van Vancouver Whale Watch. Dus, op jacht naar de schat. We zien inderdaad een humpback. Hij is niet heel welwillend om op de foto te gaan, maar toch zijn we heel blij. Op een gegeven moment duikt hij onder en laat hij zijn staart zien. Ik ben natuurlijk net te vroeg gestopt met fotograferen. Aan de hand daarvan kan Maya hem identificeren in het boek met "vingerafdrukken". De staart van een bultrug is net zo uniek als onze vingerafdrukken. Het is nummer zoveel en hij heet Monarch. Ze hebben ze ook allemaal een naam gegeven. We volgen hem een poosje en zijn een stuk opgevrolijkt.
Volgende etappe. Jack scheurt tussen de golven door en dat spettert een stuk minder, bovendien zit ik nu aan de lijzijde. En dan opeens laat hij het gas weer los. Wat nu? De 2 andere boten, de grote gele, liggen ook stil en er blijken 3 killer whales te zijn. Pod T19. Wat een mooi toetje. Ze blijven een hele poos min of meer tussen onze boten en we volgen ze ook nog even. De ene steekt zijn kop boven water, spyhoppen heet dat, en daar heb ik een goede foto van. Helemaal blij 💖
 |
| Pod T19 |
Dan is het echt tijd om terug te gaan, want als we terug zijn, is wat een 3 tot 5 uur tour een 6 uur tour geworden en Maya zegt dat Jack en zij dit seizoen nog niet zo lang weggeweest zijn. Het duurde dan ook ruim 3 uur voordat we de eerste zagen. Om 10 voor 6 leggen we aan, pellen ons uit de pakken en lopen naar de auto. Daar doe ik droge kleren aan en dan rijden we naar de camping. Weer met file, maar minder dan vanochtend en nu staan we niet op tijd. Op de terugweg hebben we minder vertraging dan heen, maar toch altijd nog ruim 10 minuten.
We zijn inmiddels behoorlijk doorgwaaid en moeten nog koken, zelfs vlees ontdooien, dus de varkenshaas gaat eerst in de magnetron. In de tussentijd drinken we het verdiende biertje, terwijl we vlug de foto's van vandaar doorkijken. Het wordt een beetje een restverwerkingsmaaltijd als laatste avondmaal in de camper dit jaar, dus maken we de aardappelsalade op en eten we er cole slaw, jammie, bij. We kunnen het niet meer opbrengen om na de afwas te gaan douchen en duiken nog zout van de oceaan in bed, waar we 1,5 aflevering van Station 19 kijken en als een blok in slaap vallen.
Gereden: 65 km
Soundtrack of the day: Captain Jack, Billy Joel
