Goed geslapen, maar ik heb ze wel horen rommelen tegen half 5 en later, geen idee hoe laat, weg horen rijden. Toch wel bijzonder, is net hun bankrekening voor een aanzienlijk bedrag leeggeroofd, laten ze hun hele hebben en houden achter in handen van mensen die ze nauwelijks kennen. We gaan op ons gemak uitgebreid douchen en opruimen. Met boek en de tv op de achtergrond wachten we op de Uber die om half 12 zou komen. Rond die tijd, na de honkbalwedstrijd van zijn zoon, zou ook de zoon van Bob en Nancy komen om het huis goed af te sluiten. Die hebben we niet meer gezien trouwens. We weten inmiddels al wel dat we tenmminste een kwartier vertraging hebben. We zullen veel te vroeg op het vliegveld zijn, maar dat komt nu eenmaal zo uit vandaag. We kunnen in de lounge en hebben boeken en de laptop met nog voldoende afleveringen van Station 19, dus we komen de tijd vast wel door.
De Uber komt inderdaad keurig om half 12 en om 12.10 uur zijn we op het vliegveld. Het is nog te vroeg om de koffers in te leveren. We halen een karretje en gaan wat later in de rij staan, in wat later de verkeerde rij blijkt te zijn, nl. die voor economy en wij mogen met onze business tickets eigenlijk natuurlijk in de priority lane, maar dat stond niet goed aangegeven. De koffers krijgen een SCON label, wat aangeeft dat er een Short CONnection is, oftewel korte overstap in Frankfurt. We krijgen ook een sticker voor de snelle rij bij de security, maar daar is maar 1 rij.
De rugzak en de laptop gaan weer eens de andere kant op. De rugzak voor niks, daar wordt verder niets mee gedaan en de laptop wordt met de afwaskwast op drugs getest. Geen probleem.
Dan op zoek naar de Maple Leaf Lounge. Ook hier eerst de verkeerde kant op, want nergens staan borden. Vreemd. Na 2x vragen hebben we het gevonden. We moesten na de security meteen links en dan waren we er al bijna. Nu was het goed voor de stappenteller. We kunnen vandaag nog genoeg zitten tenslotte.
De lounge is klein en niet druk. We hebben dorst, dus trakteren we ons op een biertje en ze hebben heerlijke Aziatische snackjes: loempiaatjes enzo en Jan neemt ook nog curry. Ik ga 3x een bordje halen 😋😊
Voor we het weten is het over vieren en gaan we naar de gate. Daar duurt het pre-boarden zoals altijd het langst. Wij zitten weer op het bovendek op 81 H en K. De verzorging is uitstekend, we missen eigenlijk alleen een leuk peper en zoutstelletje.
Jan leest en ik kijk Jungle Cruise. We beginnen lekker met een bubbeltje (sekt). We eten garnalen (ik) met venkel/selderijsalade en eendenborstsalade voor Jan en als hoofdgerecht ik vis en Jan rund en het smaakt prima. We hebben een beetje het gevoel dat we uit eten zijn. Het toetje is chocoladeijs. Er wordt nogal aangedrongen op drankjes bij het eten. Ik heb me bij mijn glaasje champagne gehouden wat we bij de nootjes kregen (al vond ik de sekt eigenlijk lekkerder), maar ik zwicht voor een glaasje port bij de chocola. Een prima combinatie, maar thuis had ik ongeveer de helft van het glas ingeschonken.
We slapen allebei wel wat en dan is het alweer tijd voor het ontbijt. Ik de yoghurt met muesli en Jan de warme fritata. Ziet er allebei uitstekend uit. En dan zijn we er al bijna en met een keurige landing staan we op Frankfurt Airport.
In Frankfurt moeten we weer met de bus naar de andere terminal. Gelukkig geen security. Het is een eind rijden in een propvolle bus, maar niet zo ver als de vorige keer. De vlucht heeft 5 minuten vertraging en we halen het makkelijk.
Ik zit nog propvol van het eten en drinken dat we vandaag gehad hebben en hoop eigenlijk dat we niet meer krijgen dan een glaasje water, maar hier komt weer een hele lunch op tafel. Pff, wel lekker, maar als het niet anders wordt, dan hoef ik nooit meer te eten. Ik heb dan ook niet alles opgegeten. Buiten dat ik nog vol zat, had ik er ook geen tijd voor.
Zo'n klein vliegtuig maakt een hoop meer herrie dan zo'n grote.
We lopen bijna heel Schiphol over om bij de bagagebanden te komen. Daar ligt alleen nog een onbeheerde koffer, maar van onze vlucht is er nog niks. Een minuut of 5 later gaat de band draaien en ruim een uur later zijn er een hoop koffers langsgekomen, maar niet de onze. Niet alleen van ons trouwens, veel mensen missen koffers.
We gaan naar de balie van Aviapartner om het te melden en daar staat een uitermate chagrijnig meisje. Ja, jullie zijn niet de enige. Dus, wat heb ik daaraan? We nemen een formulier met een QR-code mee om thuis de gegevens in te vullen. We kunnen kiezen uit ophalen op Schiphol of thuis laten brengen. Nou, wat dacht je van brengen? Wij hebben ze niet zoek gemaakt.
Dan nog de trein naar huis. Die staat klaar en we kunnen tegenwoordig inchecken met de bankpas. Tegenover de ingang van de trein staat een incheckpaal en na een mevrouw houden wij onze pas er tegenaan en dan zegt hij :"ingecheckt". Het is weliswaar de stoptrein, maar hij gaat in elk geval naar Den Haag CS. Ondertussen bellen we Peter of hij ons op kan komen halen.
Op Den Haag CS checken we uit, maar op beide passen zegt hij dat we niet ingecheckt zijn en dat we op een andere manier moeten betalen. We willen best betalen, maar hoe en waar? Er is nergens een NS-medewerker en bij de OV-informatie kun je alleen komen als je het poortje door bent en dat is nou net het probleem. We hebben geen idee en lopen een paar keer heen en weer op zoek naar hulp, maar uiteindelijk glippen we maar met iemand anders mee naar buiten. Of dat consequenties heeft voor de rekening zien wel later wel.
Peter staat natuurlijk klaar en ondanks de spits zijn we snel thuis. We hebben geen fut meer om de poezen bij Idse op te halen. Dat doen we morgenochtend. Wat we vanavond eten weten we ook nog niet. In elk geval iets makkelijks. Morgen is er een nieuwe dag met nieuwe kansen.
Gereden: 0 km
