Dag 5, 31 augustus, Olympic NP


Best goed geslapen. Om half 7 worden we wakker en horen de regen gestaag op het dak kletteren. Dat motiveert niet echt om meteen op te staan, dus pikken we nog een half uurtje. Als we opstaan is het binnen 19 graden, maar toch doen we even de kachel aan tot 23 graden met Jan zijn schoenen ervoor. Met het gas aan voor het koffie water is het in no time 26 graden en dat is dan weer een beetje veel.

De camper is in principe hetzelfde als hij eerst was, op een paar kleine dingetjes na. Zo hebben ze onder de bank 1 lade opgeofferd om de uitlaat van de kachel te verplaatsen, denken we. Scheelt toch een hoop bergruimte, want de lade die over is, is ook nog maar de helft van wat hij was. Verder hebben ze de bank net iets breder gemaakt, wat leuk zal zijn als je het als bed gebruikt, maar nu mis je bijna 10 cm loopruimte die toch al smal was. Toch vinden we het nog steeds een fijne camper. De tanks zijn tot de rand toe vol, dus douchen doen we dan vanmiddag wel. Er zijn geen douches op de camping, maar wel een dumpstation. Dat is ook vanavond op Kalaloch (spreek uit als Claylock) het geval.

Om 08.15 uur bij 13 graden rijden we van de plek naar het dumpstation. Daar staat dat het $ 10,- kost en dat hebben we niet gedaan. D.w.z. wel gedumpt, maar niet betaald 😳
Om half 9 gaan we echt rijden. Het is gelukkig wat droger geworden. 

Een half uurtje later komen we bij de bijna lege parking van Sol Duc. We lopen door een mooi bos met hele hoge bomen, veel met mos begroeid en sommige met rare wortels of uitstulpingen.

Tree hug


Op weg naar de watervallen komen we een konijn en een paar eekhoorns tegen, maar die willen geen van allen op de foto. 
De watervallen zijn best mooi, niet heel hoog en bijna september is natuurlijk niet de meest ideale tijd voor watervallen. Het is niet heel druk, maar we horen toch best vaak hi, hello, morning en dat vooral als we alweer op de terugweg zijn. 




Wij zien links een schildpadkop en rechts een vissenkop

Om 10.15 uur zijn we weer op de parking die nu een stuk voller is. Zelfs het zonnetje komt er even bij. Als het zo blijft vandaag: douze points.
De volgende stop is Rialto Beach. Ook hier geen parkeerprobleem en het is maar een heel klein stukje naar het strand. Het ligt vol met wit uitgeslagen boomstammen. Die zijn van verderop in het park over de rivier meegevoerd en in zee terecht gekomen en weer terug op het strand gesmeten door de golven.






In de verte zien we de sea stacks. Er is zelfs blauwe lucht. Het is leuk om het groepje pelikanen, dat boven zee vliegt, proberen te fotograferen. Op het strand ligt ook veel kelp. Het strand bestaat voor het grootste deel uit steeds kleiner wordende kiezels naar het water toe. Daar is het grof zand geworden.



We gaan weer verder, nu naar La Push waar First Beach is. We parkeren naast een busje op hoge wielen uit Alaska. Nu nog maar 4 voor mijn licence plate bingo.

La Push ligt in het Quileute Indian Reservation. Dat is goed te zien, want o.a. bij een restaurant en een resort staat een totempaal. We reden ook langs de Indiaanse begraafplaats, maar ik kon zo snel geen foto maken van de mooie toegangspoort. 
Bij First Beach zijn we gauw klaar. Een klein stukje het strand op voor een paar foto's en dan verder naar Ruby Beach.



Hiervoor moeten we eerst dezelfde weg terug en bij Forks rechtsaf naar het zuiden. Het is een klein uurtje rijden en op de parkeerplaats gaan we eerst lunchen met een uitsmijter. Dan lopen we via een pad tussen de struiken door naar het strand. Het is vloed, dus we kunnen niet overal komen. Waarom het Ruby Beach heet is me niet duidelijk. Het zou rood zand zijn wat van robijnen komt, maar daar is niks van te zien. Misschien bij eb?
The beach is so called because of the ruby-like crystals in the beach sand.

We wandelen er wat rond en kunnen dichtbij de hoge rotsen komen. Het is er wel leuk en mooi. Ook hier enorm veel witte boomstammen.








Nu het vloed is, kunnen we helaas niet de getijdepoelen zien waar allerlei kleurige anemonen en zeesterren in leven. 

Dan houden we het voor gezien en gaan naar de camping Kalaloch Campground. Dat is veel dichterbij dan ik dacht. Daar komen we ongeveer om 15.15 uur aan. Plek A003 is door ons gereserveerd en we vragen ons werkelijk af waarom we deze gekozen hebben. Niks voor ons. Meteen bij de ingang van de camping, vlakbij de weg en een donkere plek onder de bomen, al zijn er daar wel heel veel van. Op de foto's van de reserveringssite is niet alles goed te zien. Maar het is maar voor 1 nacht, dus whatever. Slecht is het ook niet. 
Het is prachtig weer geworden, alleen zit buiten zitten er hier niet in. Het kost even voordat we de camper enigszins recht hebben staan. De hele blokkendoos ligt onder de achterwielen en dan staat hij nog niet top. Maar who cares voor 1 nacht.

We gaan nog even een blokje om en melden ons aan bij de camphost en lopen door richting het strand. Dat is hier heel breed met zand en de bijbehorende boomstammen, hier wat netter gedrapeerd.


Terug naar de camper, want het is tijd voor een biertje en een chippie vinden we. Wel binnen, want het is toch net te koud voor buiten, en met het licht aan, maar toch gezellig. Na een poosje lezen, waarbij af en toe stieken even de ogen dichtvallen, gaan we koken. Jan gooit de teriyaki gemarineerde varkenshaas op de bbq en ik bak aardappels en maak sla met andere dressing. Met gepaste tegenzin wassen we af en ruimen buiten op. Daarna zet ik nog even de foto's op de laptop en de telefoon. In bed kijken we nog een aflevering van CPD.

Gereden: 207 km

Soundtrack of the day: The Olympic Spirit