Ondanks dat de camping tussen 2 wegen ligt, hebben we geen last gehad van het verkeer. De jonge osprey maakt beduidend meer lawaai. We hebben geen ouders bij hem gezien, dus of we hebben ze gemist, of ze geven hem niks meer om hem te stimuleren het nest te verlaten. De jongeren van tegenwoordig blijven steeds langer thuis wonen tenslotte😄. We hebben dus goed geslapen. Gisteravond om een uur of 10 was de wind even plotseling weer weg als hij opstak.
Om 10 voor 7 zetten we de boiler aan voor de douche, want we hebben geen zin om tokens te kopen. Douches met muntjes vinden we vreselijk. Daarna was ik 2 polo's van Jan die we van de week in de wasserette vergeten waren en nu kreeg hij een shirtprobleem. Aan een hangertje in de badkamer en hopen dat ze drogen. Als het hier binnen net zo warm wordt als gisteren, dan kunnen we erop wachten, maar we gaan naar North Cascades NP en we moeten maar zien hoe het daar is. Hier ziet het er in elk geval weer heel aardig uit.
Om 09.15 uur vertrekken we bij 21 graden. Het zal een hele rare dag blijken met een mooi einde.
We gaan eerst voor aan de camping dumpen. Het lijkt alsof de afvoer verstopt is, maar het water van de sproeiers op het gras ernaast loopt richting het putje en daar zit een deksel op. Met de achterkant van de bezem duwen we het klepje omhoog en dan blijkt er niets aan de hand. Nog even de voorruit soppen en dan om 09.35 uur echt richting Klipchuck campground.
Vlak voordat we afslaan naar de 153 wordt de lucht waziger. Rook? Ik doe het raam een stukje open en snuffel. Ja, rook. We rijden over de Cascades SB. Winthrop is een leuk westerndorpje. De rook was waarschijnlijk van een brand die niet in onze richting ligt, want verderop is de lucht weer helemaal opgeklaard. We zijn benieuwd hoe het bij Diablo in North Cascades NP is, want eergisteren las Jan dat nog steeds maar 25% van de Sourdoughbrand onder controle is en hij brandt nu al bijna 2 maanden.
Vanaf de 20 is het nog 1,2 mijl op de NF300. Op Klipchuck campground blijkt plaats zat. We zien eerst een leuke plek, maar die is wel heel erg scheef, dus gaan we op voor take 2. Site 18 is heel groot en ook recht. Check ✅. $ 20,- in het envelopje en we gaan weer op pad het park in dat nog een heel stuk verderop ligt.
We zijn nog niet lang onderweg als er een rijdende afzetting staat met "Fire activity ahead. No stopping for 5 miles." We zien links in het dal rook en dat hoort niet bij de Sourdoughbrand. Het lijkt niet zo groot en op de weg heb je er niet echt last van, behalve dat het nogal mistig wordt.
Iets verderop is het weer prachtig weer. Wel fris met 12 graden. Het vreemde is dat we op de camping wel een kampvuur mogen maken. Rare jongens die Romeinen, ehh Amerikanen.
We lunchen op de parkeeplaats van de Ross Dam Trailhead. Als we weer in de auto stappen begint het te druppen.
I.v.m. de brand is er nog veel afgesloten in het park en op alle afgesloten parkeerplaatsen staat een rangerauto en we zagen zelfs een Phoenix Patrol. Die is een eind van huis.
Het park blijkt wel mooi, maar niet wat wij in gedachten hadden en waar we iets mee kunnen, zeker niet nu bijna de helft ook dicht is. Bij Diablo Lake stoppen we even bij de overlook. Het is een mooi blauw meer, maar wel er hangen lelijke elektriciteitskabels boven en dikke donkere wolken boven Crater Peak. Het is een door gletsjers gevuld meer, maar wel een stuwmeer. Het waait en het drupt en er is geen chipmunk te zien, terwijl die hier veel zouden moeten zijn.
Bij Newhalem is het visitor center en dat is niet zo groot. We kijken er even rond, zien dat ze niet het boek voor de verzameling hebben en wat ons tegenvalt is dat er geen interessante informatie is over de grote brand. En dan niet toen begonnen en zoveel vierkant km, maar hoe hebben ze het aangepakt om te blussen en waarom zo en ook de impact op de omgeving en het wildlife en hoe het zich in de toekomst ontwikkelt. Bovendien horen we dat er 30 jaar geleden voor het laatst een grizzly is gezien in het park, dus daar hoeven we ook niet op te wachten. Dan valt het besluit dat we niet teruggaan naar Klipchuck. Jammer van de $20,-, maar aan de andere kant hadden we die aan diesel verreden als we nog een keer op en neer waren gegaan. We willen naar de KOA bij Concrete. KOA's hebben eigenlijk altijd internet en dan kunnen we de komende dagen plannen.
Wat we bijzonder vinden, is dat er meerdere volwassen bullen zijn en die maken geen ruzie. Zeker een stuk of 4 en nog een jongere, wel met gewei, maar veel kleiner. De dames zijn nog niet echt geïnteresseerd in de heren, hoewel die toch af en toe een poging wagen. Na een poos gaan we weg en zien, terwijl we wegrijden, nog een elk aankomen. Het lijkt op afstand nog een bull en we verwachten dat er mot van komt, dus keren we z.s.m., maar er is niks aan de hand. Wel komen er nog 2 dames links uit het bos en later nog 3. Daarmee wordt de kudde ongeveer 60 stuks. Het is heel verleidelijk om nog te blijven, maar we moeten een plek voor de nacht gaan regelen.
In een mooi bos en een grote plek, al gaan we wel meteen naar binnen, want het koelt al af. Het is vandaag hooguit 21 graden geworden. Toch zijn we blij met onze beslissing. We hangen de polo's, die nog niet helemaal droog zijn, buiten en mogen een biertje en een chippie. Er is een beetje bereik en Jan kan even op Google Maps. We bedenken dat het morgen wel een idee zou kunnen zijn om naar Birch Bay SP aan de kust te gaan.
Met nog meer tegenzin wassen we af en om half 9 zijn we vrij. Ik ga schrijven en Jan lezen, wat ik na het verslag ook ga doen. We kijken nog een aflevering van Lone Star en doen het licht uit.
