Goed geslapen met de ramen open en als we om 7 uur opstaan is het binnen 18 graden. Ik zie in het water een beest zwemmen, maar weet niet wat het is. Bij het groen duikt hij onder. Misschien is het een muskusrat of een rivierotter?
Eindpunt vandaag is Craters of the Moon NM met een first come, first serve camping. We zullen zien of dat lukt of dat we uit moeten wijken naar de commercie.
Na ontbijt e.d. vertrekken we om kwart over 8 bij 14 graden. Eerst heel even linksaf om 1 mijl terug de Balanced Rock te bekijken waar het parkje naar genoemd is. Dan richting Twin Falls. De omgeving is meteen na het park weer een en al landbouw en veeteelt wat de klok slaat.
Na een minuut of 40 zijn we in Twin Falls en gaan we op zoek naar een Walmart. We komen langs een ATM en maken daar gebruik van, want dat stond ook op het programma. Het is een drive through, maar dat lukt niet met onze hoge camper: 13 ft = 4 m., dus Jan loopt er even heen en in die tijd kan ik even mooi een eekhoorn op de foto zetten. Deze doet heel stoer en denkt vast dat ik geïntimideerd ben, maar helaas, ik vind het alleen maar komisch. Zij stroopt nog net haar mouwen niet op 😂
Volgende stop is een dumpstation. Net even Sanidumps geraadpleegd en we moeten naar 644 4th Ave West. Daar zijn we zo klaar en kunnen op zoek naar de watervallen waar Twin Falls om bekend staat. We gaan blijkbaar verkeerd, want bij Centennial Waterfront Park is wel de beroemde Perrine Bridge en een golfbaan, maar niet de Falls.
Dan maar eerst naar de tempel van de Mormonen. We worden door een luxe woonwijk gestuurd waar huizen staan die niet voor iedereen betaalbaar zijn. Ze hebben ook vrijwel allemaal een groot wit hek om de tuin. Bij de tempel stap ik even uit voor een foto en dan gaan we door naar Shoshone Falls.
Het is op zich mooi vanaf het uitzichtpunt, maar zoals verwacht, inderdaad een zielig stroompje.
Dan op naar ons eindpunt van vandaag: Craters of the Moon NM. Dat is bijna 2 uur rijden en heel langzaam wordt de weg wat interessanter. In Idaho staan de Historical Markers goed aangegeven en belangrijker nog, ze zijn goed te zien. Vaak is het een klein oud bordje of zelfs maar een plaquette. Hier lees ik de koppen hardop, maar we stoppen niet, wat op zich best interessant zou zijn denk ik, maar dat kost een hoop tijd. Ik zie in een flits ook een keer wagensporen van de Oregon Trail.
Hoe dichter we bij Craters of the Moon komen, hoe meer lava er te zien is. soms alleen wat stenen, maar soms ook een soort bergrugjes. We rijden over de Peaks to Craters Scenic Byway. We halen een camper in en denken: die pikt in elk geval geen plek voor ons op de camping in 😇.
Om 13.40 uur zijn we bij het visitor center, waarna meteen ook de ingang is. Daarnaast is de camping en we zoeken een plek. Er zijn er nu nog voldoende. Het wordt nr. 17, een pull through. Het ziet er leuk uit tussen alle brokken lava, maar je staat wel dicht bij elkaar. Betalen kunnen we bij de paal met de credit card. Ik maak een uitsmijter voor ons en dan begint de koelkast te piepen en blijkt dat de gastank leeg is. Eerst gemopper omdat we denken dat ze allebei leeg zijn (zoals vorig jaar), maar als Jan ze uit de houder haalt, voelt hij dat een zwaarder is. Valt mee dus.
Na het eten gaan we naar het visitor center. We blijven niet lang, want we willen eigenlijk nog wat in het park doen en dan bij voorkeur de lavatunnels. Daarvoor moet je in het visitor center een gratis permit halen en verklaren dat je de laatste tijd niet in andere grotten bent geweest en je kleren ook niet. Ik denk dat het een jaar of 15 geleden is dat we in Frankrijk in een grot waren, dus dat zal wel veilig genoeg zijn voor de vleermuizen, want daar gaat het om, om hen te beschermen. In het visitor center leren we ook nog van alles over de verschillende soorten lava: cinders, pahoehoe, A'a en block lava. Ze zien er allemaal anders uit.
 |
| Ons truckje staat helemaal links op de camping |
Om bij de tunnels of grotten, er zijn er 2: Indian en Dewdrop, te komen moet je met de auto de loop van 7 mijl rijden. Na de parking is het een stuk over een geasfalteerd pad naar de ingang en dan blijkt het een stuk avontuurlijker dan verwacht.
Maar ja, jong als we zijn, gaan we de uitdaging aan en klauteren naar beneden. Daar is eerst een soort hal en we dachten dat er daarna een pad in een of andere vorm zou zijn, maar het is een en al klimmen en klauteren over de rotsen. Beetje uitdagend, maar niet tè vinden wij en heel leuk. We doen de Indian eerst, dat is de langste.
Ietsje verderop, of liever gezegd richting parking, is de Dewdrop Cave en die pakken we ook maar even mee. Deze is maar klein en wel een heen en weer. Bij de ingang staat een Amerikaans echtpaar van onze leeftijd en we raken aan de praat. Zij profiteren van ons zaklampje, dat we hier wel nodig hebben, en wij van de gezelligheid.
Gereden: 241 km
Soundtrack of the day: Painted Black, Rolling Stones
