Housekeeping! Ik schrik wakker; hebben we ons verslapen? Het is 22.15 uur, dus dat zal wel niet. Mogelijk gedroomd. Om 23.45 uur ben ik weer wakker en iets over tweeën weer. Toen heb ik niet echt meer geslapen en heb dus mijn boek maar gepakt voor een gezellig uurtje met Sylvia Witteman. Om half 6 is Jan ook wakker en gaan we douchen en ontbijten.
De eerste stop is bij de Walmart, maar deze blijkt alleen houdbare producten te hebben en geen verse. We komen iets te vroeg bij Canadream aan. Om half 10 hebben we een afspraak. Clarence is lastig te verstaan met zijn Aziatische accent. Hij zegt dat wij meer weten dan hij na zoveel keer huur, dus krijgen we de sleutels en zijn we klaar. Als ik de camper in stap voel ik een gelukzalig gevoel van thuiskomen.
Snel de auto uitpakken en terug naar het vliegveld om deze weer in te leveren. Eerst reden we verkeerd en toen we bij de benzinepomp stonden om te tanken, was nergens het knopje voor de tankdop te vinden. Met 3 man hebben we gezocht en uiteindelijk bleek hij in de deur te zitten. Ik lever de auto in en Jan haalt mij op. Dat gaat gesmeerd allemaal.
We zouden om 12 uur bij Bob en Nancy in Surrey zijn, maar dat wordt iets later, nl. half 1. Het is leuk hun weer te zien. We kletsen gezellig, worden volgepropt met brood en zelf gebakken muffins en praten over de bosbranden. Hun huis bij het meer heeft het als enige overleefd. Zij hadden een waterpomp en de brandweer heeft hun terrein (en pomp) gebruikt om apparatuur op te zetten. De yurt voor het huis is wel afgebrand, maar de rest zou nog intact zijn, het gras zelfs groen. Precies weten ze het zelf ook nog niet, want er mag niemand heen. Stiekem vinden ze het ook wel een beetje jammer dat het niet afgebrand is, want het is een huis van 60 jaar oud en dan zouden ze er een nieuwe neer kunnen zetten. Tegelijkertijd twijfelen ze of ze dat nog wel zouden willen. Ze hopen er binnenkort heen te kunnen om e.e.a. precies te inventariseren.
Tegen tweeën gaan we weg.
Via de 15 rijden we naar de grens, die wat rustiger zou zijn dan de Peace Arch grensovergang. Aangegeven werd dat het 40 minuten zou duren en met de stop voor vingerafdrukken en foto klopt dat precies. Officer Newberry is vriendelijk en maakt een praatje over Argentinië.
We tanken à $ 5,29 langs een drukke weg.
Bay View SP is gelukkig dichterbij dan we dachten, want we zijn al behoorlijk gaar. Plek 47 is niet slecht, wel een beetje lastig inparkeren, maar samen gaat het goed. We doen meteen de nieuwe levellers eronder. Even rust met een biertje en een Lays BBQ chippie, ons beproefde recept aan het eind van de dag. We zitten niet te lang, want we willen ook beginnen met koffers uitpakken en het bed moet natuurlijk opgemaakt worden. Gaan we nog eten? Ja, maar we hebben geen puf voor veel toestanden, dus het worden alleen (diepvries) kipstukjes in de oven met de saus au bain marie opgewarmd. Het smaakt goed, lekker pittig, bijna tè. We maken een kleine wandeling over de camping. Bij de Walmart heeft Jan een klein zweepslagje opgelopen, maar het valt gelukkig mee. We wassen af en proberen het wat langer te rekken dan gisteren.
Het was lekker weer, van 24 - 18 graden. De voorspelde regen viel (hier) mee. We hebben het inderdaad iets langer volgehouden. Tegen half 10 gaat het licht uit en dat van ons ook vrijwel meteen.
Gereden km's met de camper: 170 km
Soundtrack of the day: On the border, Al Stewart
