Vroeg opstaan voor wat een topdag gaat worden. De dag waar deze hele reis omheen gebouwd is.
Om 06.10 uur, iets voor de wekker, worden we wakker en staan ook op, want we moeten ook nog tanken. Als we Joseph binnen rijden, staat er weer een muledeer in een tuin. Dat vinden ze gezellig. In Enterprise tanken we bij de Texaco 12.26 gallon voor $ 65,- à $5,29. Dom. Eigenlijk hadden we hem vol moeten gooien in Cambridge, want in Idaho was het goedkoper, maar we gaan niet terug 😊.
Het is 2,5 uur rijden naar Pendleton en daar komen we om 10 voor half 10 aan. Nu op zoek naar een parkeerplaats. In principe mag je tijdens de Roundup overal parkeren, als je maar niet in de weg staat. We rijden maar wat, want we hebben geen idee en al snel komen we op SE Fraser Ave en slaan linksaf SE 6th St. in. Daar is achter een fabriek een parkeerruimte waar we makkelijk kunnen staan. Dan lopen we achter de meute aan richting centrum, waar de parade zal zijn. Veel mensen hebben stoeltjes bij zich en er zitten en staan al veel mensen langs de route, maar wij vinden nog een prachtig plekje aan S. Dorian St. In de schaduw en op een stoepje van een plantsoen kunnen we eerst zitten, voor ons zit 1 rij mensen op stoeltjes, en later staan.Toplocatie!
De parade begint precies om 10 uur met een Big Bang en al vrij snel komen de deelnemers langs. Iedereen kan zich inschrijven, als het maar niet gemotoriseerd is. Heel veel paarden met ruiters met vlaggen, oude wagens met paarden of ossen, een postkoets, cheerleaders,high school bands, longhorns aan de hand en onder het zadel, heel veel princesses en queens of the rodeo tot wel tot 1973 toe. Je kunt het zo gek niet verzinnen. Het is een prachtige parade en er komen ruim 110 groepen voorbij, wel bijna een uur lang. Iedereen in de stoet roept regelmatig: "Good Morning en Let'er Buck." De slogan van deze rodeo. Meteen erachteraan de veegwagen voor de mest en daarachter gaat de weg weer open. Alsof er nooit wat gebeurd is. Maar wat was het geweldig.
We lopen richting stadion en onderweg komen we langs een straat met tientallen kraampjes en verschillende kleine podia. Nu is nog veel dicht, maar straks zal het best gezellig zijn.
Om 13.15 uur begint de rodeo en voor die tijd willen we nog wat eten. We lopen ongeveer een minuut of 20 en dan komen we bij het stadion. Daar omheen zijn nog enorm veel stands met eten en drinken en allerhande waar, vooral western en Indiaans.
We eten een broodje pulled pork, Jan met baked beans en ik met cole slaw en een lekkere pint erbij. Het is al goed warm aan het worden.
Voor het stadion aan de rechterkant is de Indiaanse afdeling en daar staan enorm veel stands met handgemaakte spullen als sieraden e.d. Je kunt je hart hier ophalen.
Als de meute naar de ingang gaat lopen we mee. De tickets worden gescand en de tassen gecontroleerd. Je mag geen water meenemen. Binnen kopen is een stuk duurder natuurlijk 😉. Maar dat hebben we niet ✅
We zitten in sectie Q, rij T, plaats 14 en 15 en dat blijken prima plekken. We hebben soms een beetje last van de paal voor ons, maar niet erg.
Op het grote scherm wordt afgeteld en precies om 13.15 uur begint het, ook nu weer met een knal, een fly over met straaljagers lijkt het wel en natuurlijk het volkslied. Dit is geen lullig dorpsrodeootje hoor. Het is er een in de PRCA, de competitie dus, op eredivisie niveau met professionele rodeorijders. Het is de enige rodeo die op gras gereden wordt en het is volle bak. Er kunnen 17.000 mensen in het stadion.
Het eerste onderdeel is bareback riding. De startboxen zijn aan de linkerkant en doordat het zo groot is, best ver weg, maar met onze zoom zien we het prima en maken we ook nog eens toffe foto's. Wat een spektakel.
Dan komt er een estafette met Indianen op renpaarden en 1 paard heeft bedacht dat hij niet mee wil doen. Die ontsnapt en loopt zijn eigen race.
Dan komen er 2 onderdelen met kalveren vangen en dat vind ik nooit echt prettig om te zien. Het is wel knap en onderdeel van het werk op een ranch, maar toch. Daarom vind ik het leuk als het niet lukt en het kalf dus wint. Maar die jongens kunnen wel rijden hoor.
Het volgende onderdeel is saddle bronc. Ook hier worden de cowboys alle kanten op gesmeten door de paarden. Een paar paarden weigerden de startbox uit te komen en blijven gewoon staan 😂. 1 kandidaat mag met een ander paard in de herkansing en een andere ging er bij de 2e poging wel uit. Uiteindelijk is niemand aan het eind van de dag serieus gewond, al zag het er bij een van de eersten zonder zadel best heftig uit.
 |
| Voor de veiligheid, en om zo snel mogelijk de band om de liezen los te maken, zijn er altijd 2 cowboys in de buurt |
 |
| Deze deed het toch maar niet |
Tussen de onderdelen door is er leuke muziek en de sfeer is heel gezellig. Vaak is er toepasselijke popmuziek: 1 paard heette iets met Steely Dan, dus een nummer van Steely Dan, tot heerlijke countrynummers. Ook knalde Sweet Caroline van Neil Diamond op een gegeven moment uit de speakers en als was het een ijshockeywedstrijd, het publiek reageerde feilloos met: Pampampam. Heerlijk. Ik zit enorm te genieten. Omdat het goed warm is en we stikken van de dorst, lassen we even een pauze in om beneden een biertje te gaan halen. Daarvoor heb je muntjes, beer chips, nodig, dus die gaan we eerst halen. 3 voor $20,- en 1 muntje voor een biertje. Dat gaat er goed in. We nemen het mee naar de tribune, waar we 1 onderdeel gemist hebben en nu het steer wrestling bezig is. Dat ziet er nog wel spannend uit.
Hierna is het teamroping en dat bekijk ik weer met een half oog. Er is op het terrein veel bedrijvigheid, dus vervelen hoeft niet.
Dan de ladies race, waar 1 meisje behoorlijk viel, maar uiteindelijk ook lopend de baan verliet.
En dan het hoogtepunt van de dag voor velen: bull riding. Deze jongens zijn nog onvervaarder dan die op paarden rijden. Of gewoon gek. Kun je ook zeggen. Ik had pas op Netflix een documentaire over bull riders gezien, Fearless. Wow, die zijn keihard. Voor zichzelf wel te verstaan.
Een paar stieren laten zich niet vangen en 1 knalt tegen de omheining die speciaal voor het bull riden een stevigere versie is dan die voor de andere onderdelen, maar het loopt goed af. Zo ook trouwens met de mensen die op het gras mochten zitten bij het bareback en saddle bronc riding. Het zijn ereplaatsen, maar je moet soms wel voor je leven rennen. Een paar keer stormde een paard zo op de meute af en konden ze net op tijd wegsprignen.
Er is nog een presentatie van verschillende Indianenstammen uit de omgeving en dat ziet er heel kleurrijk uit. Alles voor erkenning.
Dan volgt een showtje van 2 stuntmeiden te paard en het afscheid van de directeur van de Roundup die met pensioen gaat.
Barrel racing is ook een prachtig onderdeel. Hele snelle meiden die 3 tonnen moeten ronden. Wat een snelheid zeg. Een kon de ronde niet afmaken, want met 2 teugels aan een kant van het hoofd stuurt het niet zo lekker.
Als het afgelopen is gaan we echt op zoek naar wat te eten. Het is nog steeds heerlijk weer. Om 6 uur nog 30,5 graden, dus vanmiddag zal het nog wel een stuk warmer geweest zijn. We boften vandaag trouwens erg met onze plekken, want we zaten in de schaduw en we hadden ook nog eens de zon in de rug.
We lopen de 20 minuten weer terug en nu is het overal druk en gezellig met her en der live muziek. We nemen allebei een elk burger. Dit is de enige elk die we tot nu toe gezien hebben. Nu graag een levende. Deze eten we op bij de muziek van een band en daarna gaan we naar de auto. Nog een kwartiertje lopen. Het is in het donker, het is hier vroeg donker: half 8, niet eenvoudig om de weg de stad uit te vinden, maar het lukt. Achteraf niet zo moeilijk, maar dat is achteraf.
Over de snelweg terug naar het oosten, naar Emigrant Springs SP. Dat is een half uur rijden. Deze weg heeft veel bochten en stijgt flink, maar we komen bij de camping. Dan in het pikkedonker A25 zien te vinden. Dat valt niet mee. Uiteindelijk rijden we nose-in de plek op, zetten de rechterkant op 3 blokken en dan moet het maar goed zijn. Het is echt een romantisch plekje hier. Met denderend vrachtverkeer op steenworp afstand. Tussen de bomen door kun je ze zien rijden. Maar we staan en daar gaat het om. Morgen weer een nieuwe dag.
Jan is op en gaat vroeg naar bed. Ik bekijk mijn ongeveer 17 miljoen foto's en ben tevreden en schrijf het verslag. Om kwart over 10 ga ik in bed nog even lezen.
Gereden: 244 km
Soundtrack of the day: Sweet Caroline, Neil Diamond
