Om 08.59 uur vertrekken we, het is dan 16 graden. We zijn gisteren al bij de Indianendansen geweest, dus we hoeven vandaag niet vroeg op. De camping op zich is niet verkeerd, maar hij ligt meteen aan de snelweg en dat is niet bepaald tof. Toch hebben we goed geslapen. Het lijkt weer een mooie dag te worden. Een reisdag en de laatste geplande dag. Hierna gaan we naar plan Q of zo. De zoveelste versie is het inmiddels wel geworden denk ik.
 |
| Nog even wat met de foto's doen voor vertrek |
 |
| Als je goed kijkt, zie je achter de blauwe pickup het verkeer op de I84 |
Het wordt hink, stap, sprong vandaag. De hink is tanken bij de Arrowhead Travel Plaza; 25,207 gallon voor $125,- à $4,57. Een koopje dus. Ook hebben we de DEF (Diesel Engine Fluid) bijgevuld. Eens kijken of we het van Canadream wel terugkrijgen, van Fraserway vorig jaar niet. (Edit: wij kregen het niet terug).
 |
| Mensen doen hier anders boodschappen dan bij ons blijkbaar 😂 |
Om 10 uur gaan we verder, na ook nog even gebruik gemaakt te hebben van het internet van de Mac voor wat administratie.
We rijden langs enorme gemaaide graanvelden op licht glooiend land. Volgende stap is de Saveway in Milton Freewater. Het wordt al een beetje uitrekenen hoeveel we nog nodig hebben van het een en ander en dat is altijd treurig 😒
Om 11.15 uur verder met de stap. Washington in, bye bye Oregon. Het Spaanse graan heeft de orkaan doorstaan en het Amerikaanse ook zo te zien. Wat een graanvelden, al gemaaid, afgewisseld met hier en daar gras, ook gemaaid voor hooi. Wat missen we de wegen in Oregon. Hier lijken ze goed, maar hobbelen ze enorm.
We willen de Palouse Falls bekijken en het blijkt dat die na een 2 mijl onverharde weg liggen die op sommige plekken een heel erg wasbord is en de rest een gewoon wasbord. Ook blijkt dat we $10,- toegang voor het park moeten betalen. We twijfelen, maar we zijn niet voor niks door dat saaie landschap gereden en het laatste stuk hierheen gestuiterd, dus vullen we maar een envelopje.
De waterval is mooi, maar het is vooral verrassend dat hij er is, nadat je eeuwen door zo'n saai stuk hebt gereden. We doen de wandeling naar boven naar het uitzichtpunt niet, want we moeten nog verder en we hadden bedacht er een rustigere dag van te maken.
Om kwart voor 3 komen we op de camping waar we plek 47 gereserveerd hadden. Het is voor een state park wel heel keurig aangelegd. We hebben een ruime plek en een full hookup. We gaan lekker de rest van de middag in de schaduw op de opblaasstoelen zitten kletsen.
Lezen komt er niet van, maar dat geeft niet. We hebben het prima naar ons zin.
We eten lekker buiten, een stuk rund met vers stokbrook en zelfgemaakte kruidenboter en komkommersalade. Na de afwas blijven we binnen met de ramen en de deur open en het is nog heerlijk weer. En, wat ook heerlijk is, je hoort hier alleen krekels.
Ik zet de foto's over en app ze naar huis, want we hebben hier nog goed internet ook.
Dan mag Jan de laptop en ga ik het verslag schrijven. Zo, weer helemaal bij met alles. Inmiddels is het tijd om het boek te pakken voor nog een paar bladzijden in bed, want een aflevering van Lone Star zit er niet meer in.
Gereden: 299 km
Soundtrack of the day: Waterfall, Chris Tomlin
